:: یاد بود عشق ::

برای عشق یک شمع سوخته

                                     روشن کن

روسپیان تولد شب زخمی را به یغما برده اند

 

خدایی را که سرودی میخواندم

چه بر سرش آمده که

                    ترانه ها سنگ دلتنگی بر گرده هاشان میبرند

 

کودکیم که بر جعبه ی کوچک مداد رنگی

                                          جا مانده است 

پس بگذار برای زنگ تفریح زنده بمانم

شاید در شامگاهی

                 آوازی را 

                        ـ بی هراس ـ

                                       زمزمه کنم

  

میدانم عشق مغلوب  جنگ من و دلتنگیم بود

و تمامی غنائم بین ترانه هایم قسمت شد

و نامه ای که برای اعتراف به این شکست نوشتم

                                                 به هیچ خانه ای نرسید

 

میخواهم زندگی را نفرین کنم

و برای یادبود خاطره اش

                        هفت شبانه روز قصه بگویم

 

چون شب زده ای بین واژه های بی گناه

قصه ی فراموش شده را به لحاف چهل تکه سوزن میزدم

و کهه زنان

            تمامی شب را  

                          بر دوش کشیدم ...