این مطلب نوعی دردل است درد دل من ومانند منی که دلشان به حال موسیقی این مرز وبوم به خصوص موسیقی وترانه نوین ایران میسوزد
هر روز افراد مختلفی وارد وادی موسیقی ایران میشوند از خواننده گرفته تا آهنگساز وترانه سرا .....
از هر کدام هم بپرسی خود را بهترین میدانند و بسیاری از آنها که در خوانندگی یا ترانه سرایی ویا آهنگسازی از دیگران پیش کسوت <که به نوعی خود را اثبات کرده اند> تقلید می کنند( چه وقت کپی مانند اصل است؟) با پر رویی تمام خود را نه تنها مقلد ندانسته بلکه کم مانده بگویند آن دیگران از اینها تقلید کرده اند اسمای این خواننده نما ها شاعر نما ها و آّنگساز نما ها به حدی ست که از حد بحران گذشته من دلم برای مردمی میسوزد که اصلها را ول کرده اند و دنبال آلبومهای این اشخاص خالی از هویت می روند
نکته دوم در این موسیقی تغریبا در خارج از کشور ریشه دوانده وشروع شده است بی سبک وباهمه سبک بودن. به خصوص در خوانندگان است که اصلا معلوم نیست چه سبکی را دنبال میکنند یک بار موسیقی الکترونیکی مد میشود همه آنها به آن سبک یورش میبرند یک بار سبک شش وهشت مدمیشود دوباره همه....یکوقت دیگر همه سیاسی می خوانند وتازه در یک آلبوم ده آهنگ می گذارند به ده سبک مختلف تا یکی از آنها شاید بگیرد وبه قول معروف سبک حزب باد دارند
وهستند در این قافله که با آوردن موسیقی عرب وترک به موسیقی غنی وبدون نیاز ایران وفقط عوض کردن کلام آن با کلام فارسی قصد خشکاندن ریشه درخت موسیقی مارادارند
وهستند خوانندگانی ترانه هایی رو که قبلا به زیبایی هر چه تمام تر توسط بزرگان اجرا و به انجام رسیده است رابی اجازه صاحبان اثر دوباره اجرا میکنند بدون دانستن ماجرا یا موضوع ترانه ودر اکثر اوقات نه تنها چیزی بر آن اثر نمی افزایند بلکه از اعتبار آن نیز کم میکنند
واقعا این قافله سر در گم به کجاها خواهد رفت من نمیدانم ! این وضعی که من میبینم طی صد سال آینده نیز بر لیست نه چندان طولانی برترینهای موزیک ایران اضافه نخواهد شد پس قدر ستاره ها یی را که داریم بدانیم وپایمان را از گلیممان درازتر نکنیم چون پرنده مردنیست پرواز راباید به خاطر سپرد
٫٫٫بی شک داریوش یکی از انگشت شمارانیست که در حفظ حرمت موسیقی نوین ایران کوشیده است وهنوز اگر اعتباری روی این درختی که رو به خشکی میرود است از سر شانه ی این گونه بزرگان میباشد...؟
:: برگرفته شده از داریوش همیشه داریوش ::